Κτιρια Και Μνημεια Τησ Θεσσαλονικησ
Λευκοσ ΠυργοσO Λευκός Πύργος είναι ένας οχυρωματικός πύργος του 15ου αιώνα, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια ως κατάλυμα φρουράς Γενιτσάρων και ως φυλακή θανατοποινιτών. Είναι ένα από πιο γνωστά κτίσματα-σύμβολα πόλεων στην Ελλάδα. Έχει 6 ορόφους, 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρο.
Στην αρχή ονομαζόταν Πύργος του Λέοντος, όπως αναφέρει τουρκική επιγραφή του 1535-1536, η οποία υπήρχε στην είσοδό του εξωτερικού περιβόλου (τώρα κατεδαφισμένος) και η οποία μάλλον αναφερόταν στη χρονολογία κατασκευής του περιβόλου. Μετά την διάλυση του τάγματος των Γενίτσαρων το 1826 αποκτά το όνομα Kanli-Kule, δηλαδή Πύργος του Αίματος λόγω των σφαγών των Γενιτσάρων. Το όνομα διατηρείται και μετά το 1826 λόγω της λειτουργίας του ως φυλακή μελλοθανάτων και τόπο βασανιστηρίων, τα οποία συχνά εκτελούνταν από τους Γενιτσάρους γεμίζοντας με αίμα τους τοίχους. Το σύγχρονο όνομά του το πήρε όταν ένας εβραίος κατάδικος, ο Nathan Guidili, τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του, το 1891. Μέχρι το 1912 ο χριστιανικός πληθυσμός συνεχίζει να τον αναφέρει Kanli-Kule , ενώ ο εβραϊκός υιοθετεί το Torre Blanca, που υιοθετούν και οι τούρκοι ως Beyaz-Kule, δηλαδή Λευκός Πύργος. |
Αρχαια ΑγοραΣτα αρχαία χρόνια το κέντρο της δημόσιας ζωής ήταν η Αγορά της. Σ' αυτήν περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας οι πολίτες.
Η αρχαία Αγορά της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά μεγάλη σε έκταση και διαμορφώθηκε στα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας, γύρω στο τέλος του 2ου και αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα. Στη Βυζαντινή περίοδο και περισσότερο στην τουρκοκρατία τα κτίρια εγκαταλείφθηκαν και ερειπώθηκαν από σεισμούς και άλλες αιτίες και καταπλακώθηκαν από χώματα. Στον αιώνα μας, στο χώρο αυτό, αποφασίστηκε να χτιστούν τα Δικαστήρια. Χάρη όμως στις έντονες προσπάθειες των αρχαιολόγων, άλλαξε η απόφαση. Οι συστηματικές ανασκαφές έφεραν στο φως ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας Αγοράς. |
Γενι ΤζαμιΑνατολικά της οδού Βασιλίσσης Όλγας, στην οδό Αρχαιολογικού Μουσείου 30, βρίσκεται το Γενί Τζαμί. Ήταν το τζαμί των εξισλαμισθέντων Εβραίων της πόλης (ντονμέδων) και χτίστηκε το 1902 από τον αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι. Μετά την ανταλλαγή (1922), στέγασε για μικρό διάστημα πρόσφυγες, και από το 1925 έως το 1963 χρησιμοποιήθηκε ως αρχαιολογικό μουσείο της πόλης. Σήμερα είναι εκθεσιακός χώρος του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Το κτίριο συνδυάζει τη μουσουλμανική παράδοση με τον αρχιτεκτονικό συρμό του καιρού του (εκλεκτιστικά στοιχεία που χρησιμοποίησε ο αρχιτέκτονας και σε πολλά άλλα κτίριά του, που σώζονται στην πόλη, όπως στο Διοικητήριο, το κτίριο της παλιάς Φιλοσοφικής, το Γ' Σώμα Στρατού, τη βίλα Αλλατίνι κ.ά.). Στο προαύλιό του φυλάσσεται πλούσια συλλογή μαρμάρινων γλυπτών της Ρωμαϊκής εποχής και των πρωτοχριστιανικών χρόνων (σαρκοφάγοι, επιτύμβια, ανάγλυφα, τιμητικές και ταφικές στήλες κ.λ.π.) από ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη. |
Παναγια ΑχειροποιητοσΟ ναός της Αχειροποιήτου βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης της Θεσσαλονίκης, μεταξύ της Αρχαίας Αγοράς και της Ροτόντας, παράπλευρα και βόρεια της οδού Εγνατία.
Είναι ξυλόστεγη, τρίκλιτη βασιλική "ελληνιστικού" τύπου και αποτελεί, μαζί με τους ναούς της Θεσσαλονίκης Άγιο Δημήτριο και Αγία Σοφία χαρακτηριστικό δείγμα της παλιοχριστιανικής ναοδομίας. Το πότε κτίστηκε ο ναός δεν έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια. Κατά την παράδοση το όνομα "Αχειροποίητος" δόθηκε στο ναό από μία εικόνα της Θεοτόκου που δεν πλάστηκε από ανθρώπινα χέρια (α-χειροποίητος), αλλά έπεσε από τον ουρανό Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας επικράτησε σαν ανάμνηση -άγνωστο από πότε- να λέγεται ο ναός της Αχειροποιήτου ναός της Αγίας Παρασκευής.Κατά την άποψη που επικρατεί, το όνομα "Αγία Παρασκευή" δόθηκε περισσότερο στην περιοχή όπου πιστεύεται πως υπήρχε άλλος ναός με το όνομα αυτό, παρά στο ίδιο μνημείο. Μετά την απελευθέρωση της πόλης χρειάστηκαν να γίνουν πολλές επισκευές και συντηρήσεις για να δοθεί και πάλι ο ναός σε χρήση το 1930. |
Aψιδα Γαλεριου (Καμαρα)Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης είναι η Θριαμβική Αψίδα του Γαλερίου, γνωστή και ως Καμάρα, που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή απόσταση από την Ροτόντα. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης.
Η Καμάρα είναι κτίσμα της εποχής της Ρωμαϊκής «Τετραρχίας» (αρχές 4ου μ.Χ. αιώνα) και αποτελεί το ένα σκέλος (δυτικό) μίας στεγασμένης στοάς, που σχηματιζόταν από αψίδες και τόξα. Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών. Η θριαμβική αυτή αψίδα ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) και αποτελούσε μέρος του λεγόμενου Γαλεριανού συγκροτήματος (Ρωμαϊκά Ανάκτορα), που αναπτύσσονταν κύρια νοτιοδυτικότερα, στις σημερινές πλατείες Ναυαρίνου και Ιπποδρομίου. |
Πυργοσ Του ΟτεΟ Πύργος του ΟΤΕ, ο μοναδικός στην Ελλάδα με περιστρεφόμενο δάπεδο, προσφέρει ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη «στο πιάτο»...Στολίδι της νότιας πύλης της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), το εντυπωσιακό οικοδόμημα του πύργου τηλεπικοινωνιών αποτελεί από το 1970 ορόσημο της πόλης. Το αρχιτεκτονικό δημιούργημα του Αλέξανδρου Αναστασιάδη έχει ύψος 70 μ. και κοσμεί το χώρο της πιο σημαντικής εμπορικής διοργάνωσης της χώρας. Στην ιδιαίτερη όψη του, οι ασύμμετροι κώνοι αποτυπώνουν μια σύγχρονη αρχιτεκτονική άποψη με κύρια χαρακτηριστικά τη δυναμική και την ισορροπία. Αν και αρχικά είχε χτιστεί για να εξυπηρετήσει τηλεπικοινωνιακές ανάγκες, πλέον ο τέταρτος όροφός του φιλοξενεί ένα από τα δημοφιλέστερα cafes της πόλης. Ο πρόσφατα ανακαινισμένος χώρος, με το περιστρεφόμενο δάπεδο, προσφέρει πανοραμική θέα, αποκαλύπτοντας τις πιο όμορφες γωνιές της Θεσσαλονίκης.
|
ΔιοικητηριοΤο επιβλητικό κτίριο χτίστηκε το 1891 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι, σε εκλεκτικιστικό ρυθμό, τον οποίο εφάρμοζε σε όλα τα δημόσια κτίρια που έχτισε στην πόλη (παλιά Φιλοσοφική σχολή, στρατηγείο Γ' Σώματος Στρατού κ.ά). Στον αρχιτεκτονικό αυτό ρυθμό, ο αρχιτέκτονας συνδυάζει αρμονικά διάφορα στοιχεία από άλλους ρυθμούς (κλασικό κ.λ.π.). Αρχικά, το κτίριο ήταν τριώροφο και αποτελούσε έδρα του Τούρκου περιφερειάρχη (βαλή) της θεσσαλονίκης και δημόσιων υπηρεσιών του οθωμανικού κράτους. Ο τέταρτος όροφος του κτιρίου με το νεοκλασικό αέτωμα προστέθηκε το 1955.
Το 1907 το Διοικητήριο φιλοξένησε την τουρκική Νομική Σχολή, ενώ σ' αυτό κατέλυσε ο σουλτάνος Μεχμέτ Ρεσάτ το 1911, όταν επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη. Μετά την απελευθέρωση, στέγασε τις υπηρεσίες της Γενικής Διοίκησης και σήμερα είναι έδρα του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης. Στο κτίριο αυτό υπογράφηκε από τον Τούρκο αρχιστράτηγο του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1912, Χασάν Ταξίν πασά, η παράδοση της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό, στις 26 Οκτωβρίου 1912. |
ΡοτονταΗ Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου είναι ένα από τα αρχαιότερα και επιβλητικότερα μνημεία της Θεσσαλονίκης.
Αποτελούσε τμήμα ενός μεγάλου κτιριακού συγκροτήματος που περιελάμβανε τα ανάκτορα, ένα οκταγωνικό κτίσμα και τον ιππόδρομο που έκτισε ο Kαίσαρας Γαλέριος, όταν στα χρόνια της πρώτης ρωμαϊκής τετραρχίας (γύρω στα 300 μ.Χ.) κατέστησε έδρα του την Θεσσαλονίκη. Το μνημείο αυτό κτίστηκε στην πρώτη δεκαετία του 4ου μ.Χ. αιώνα από τον Γαλέριο και κατά μια άποψη προοριζόταν από τον ίδιο για μαυσωλείο του. Δεν εξυπηρέτησε ποτέ αυτό το σκοπό, γιατί ο Γαλέριος πέθανε και θάφτηκε μακριά από την Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια το ειδωλολατρικό τέμενος μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία και λειτούργησε πιθανόν ως Μαρτύριο, ως τόπος, δηλαδή, λατρείας των λειψάνων μαρτύρων. Σε αυτό συνηγορεί τόσο η κυκλική μορφή του κτίσματος, όσο και οι φιγούρες των μαρτύρων που απεικονίζονται στα ψηφιδωτά του θόλου. |
Χαμζα Μπεη ΤζαμιΤο Χαμζά Μπέη Τζαμί, ευρύτερα γνωστό στους Θεσσαλονικείς ως Αλκαζάρ από τον ομώνυμο κινηματογράφο που στεγάστηκε για χρόνια στην περίστυλη αυλή του τεμένους και βρίσκεται στη συμβολή της Εγνατίας οδού και της οδού Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Χτίστηκε στα 1467/68 από την κόρη του στρατιωτικού διοικητή Χαμζά Μπέη.
Το τζαμί αρχικά αποτελούταν από μια τετράπλευρη αίθουσα καλυμμένη με μολυβδοσκέπαστο τρούλο και πιθανόν είχε στοά στη δυτική πρόσοψη. Στη διάρκεια του 16ου αιώνα έγινε προσθήκη δύο ορθογώνιων θολωτών χώρων στη βόρεια και νότια πλευρά του αρχικού τζαμιού. Το 1620, ύστερα από σεισμό ή πυρκαγιά, έγινε η τρίτη ανακατασκευή του τεμένους, από τον Καπί Μεχμέτ Μπέη, σύμφωνα με άλλη επιγραφή που βρίσκεται επάνω από την είσοδο. Σήμερα γίνονται έργα για την αναστήλωση του τζαμιού που πρόκειται να στεγάσει τα αρχαιολογικά ευρήματα που αποκαλύπτονται από τις εργασίες για το μετρό της Θεσσαλονίκης.Απέναντι από το Χαμζά Μπέη Τζαμί βρίσκεται το Μπεζεστένι. |
ΜπεζεστενιΤο Μπεζεστένι της Θεσσαλονίκης, είναι ένα Οθωμανικό μνημείο το οποίο κτίστηκε επί Σουλτάνου Μεχμέτ Β'(1455-1459. Βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Σολωμού, απέναντι από το Χαμζά Μπέη Τζαμί και το παλιό δημαρχείο της πόλης.
Ήταν ένας πολύ σημαντικός θεσμός των οθωμανικών πόλεων (Τουρκικά: bezesten) - η λέξη προέρχεται από την αραβική λέξη μπεζ (bez) η οποία σημαίνει ρούχο - ύφασμα, χρησιμοποιείται και για τα κεντήματα και τα υπόλοιπα ακριβά αντικείμενα και την περσική κατάληξη -ιστάν. Εκεί πωλούνταν πολύτιμα αντικείμενα, φυλάσσονταν έγραφα και περιουσιακά στοιχεία, γινόταν έλεγχος της ποιότητας των εμπορευμάτων και καθορίζονταν οι ισοτιμίες των νομισμάτων Πριν την πυρκαγιά του 1917, που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, το Μπεζεστένι Θεσσαλονίκης αριθμούσε 113 καταστήματα. Μετά την πυρκαγιά περιμετρικά του κεντρικού χώρου προστέθηκαν εξωτερικά καταστήματα. Τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 έγιναν εργασίες στερέωσης του κτιρίου καθώς είχε υποστεί καθίζηση και απόκλιση από την κατακόρυφο. Σήμερα στο Μπεζεστένι της Θεσσαλονίκης στεγάζονται διάφορα καταστήματα. |
Αλατζα ΙμαρετΤο Αλατζά Ιμαρέτ, που σημαίνει "Πολύχρωμο άσυλο", ή Ισάκ Πασά Τζαμί βρίσκεται στην οδό Κασσάνδρου βορειανατολικά της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, στη Θεσσαλονίκη. Στην είσοδο του κτιρίου υπάρχει επιγραφή, σύμφωνα με την οποία το Αλατζά Ιμαρέτ ιδρύθηκε το 1484 από τον Ισάκ Πασά, ο οποίος ήταν Μεγάλος Βεζίρης επί Μωάμεθ Β' και διοικητής της Θεσσαλονίκης επί Βαγιαζίτ Β'.
Στο χώρο λειτουργούσε ιμαρέτ (πτωχοκομείο) και μεντρεσές (ιερατική σχολή). Το κτίριο έχει σχήμα ανεστραμμένου Τ με κεντρικό χώρο, δύο μεγάλους θόλους, πλάγια διαμερίσματα στη δυτική πλευρά και κιονοστήρικτη στοά. Ο κεντρικός χώρος του κτιρίου ήταν ο χώρος προσευχής, ενώ στους τέσσερις παράπλευρους γινόταν η διδασκαλία και τα συσσίτια. Η ονομασία Αλατζά Ιμαρέτ οφείλεται στους πολύχρωμους λίθους (alaça) σε ρομβοειδή σχήματα που κοσμούσαν το μιναρέ του τζαμιού του οποίου σώζεται μόνο η βάση. Σήμερα στο Αλατζά Ιμαρέτ γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις και περιοδικές εκθέσεις. |
Βιλα ΑλλατινηΣτη περιοχή Ντεπό, στα ανατολικά του Δήμου Θεσσαλονίκης και επί της Λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας (198) βρίσκεται η τριόροφη Βίλα Αλλατίνη του 19ου αιώνα, ιδιοκτησίας των Εβραίων Θεσσαλονικέων βιομηχάνων Αλλατίνη.
Έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι. Χτίστηκε το 1888 σαν εξοχική κατοικία της Οικογένειας Αλλατίνη, που ήταν ονομαστή για τις επιχειρηματικές αλλά και για τις κοινωνικές της δραστηριότητες. Από το 1909 μέχρι το 1912 χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία και φυλακή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ του Β', που εκθρονίστηκε από τους Νεότουρκους. Το 1926 στέγασε το νεοϊδρυμένο τότε Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ενώ στον πόλεμο του 40-41 χρησιμοποιήθηκε σαν νοσοκομείο. Σήμερα στη βίλλα Αλλατίνη, εδρεύει ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης και μέρος των υπηρεσιών της Νομαρχίας. |
Βιλλα Μπιανκα
|
Βιλλα ΜορντωχΑποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής, που χαρακτήριζε τους "πύργους" της οδού Βασιλίσσης Όλγας. Είναι διόροφο, κεραμοσκεπές κτίσμα με ημιυπόγειο και σοφίτα. Χαρακτηριστική είναι η συνύπαρξη στοιχείων νεοκλασικών, αναγεννησιακών, baroque και art-nouveaux.
Η γωνιακή πυργοειδής διαμόρφωση με τον τρούλο δίνει μια ιδιαιτερότητα στο κτήριο. Μεγάλο ενδιαφέρον θα βρει κανείς στον εσωτερικό ζωγραφικό διάκοσμο. Η Βίλλα Μορντώχ κτίστηκε σε σχέδια του γνωστού αρχιτέκτονα Ξ. Παιονίδη, το 1905. Σήμερα στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη και το Ε' Δημοτικό διαμέρισμα. |
Επαυλη Αχμετ ΚαπαντζηΗ έπαυλη Αχμέτ Καπαντζή οικοδομήθηκε το 1893, σε παραθαλάσσιο οικόπεδο αρχικής έκτασης 4 στρεμμάτων. Αποτελείται από δυο κτήρια που συνδέονται μεταξύ τους, το κυρίως κτήριο κατοικίας και τον πύργο.
Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι η συμμετρική οργάνωση του εσωτερικού χώρου και των όψεων που διακρίνονται για το εκλεκτικίστικο ύφος. Πλούσιος είναι και ο αρχιτεκτονικός διάκοσμος, οι οροφογραφίες, τα ξυλόγλυπτα κ.ά. Κτίστηκε από τον Αχμέτ Καπαντζή και αργότερα κατά διαστήματα χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Γερμ. Νικολάου, του Ε.Βενιζέλου, του Δαγκλή και του Κουντουριώτη. Περιήλθε στην κυριότητα της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (Ε.Τ.Ε.) και μέχρι το 1970 στεγάστηκε σε αυτό, το Ε' και Η' Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Σήμερα, στεγάζει το Πολιτιστικό Ιδρυμα της Ε.Τ.Ε |
Επαυλη Μεχμετ ΚαπαντζηΗ έπαυλη Μεχμέτ Καπαντζή κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στην περιοχή των "Πύργων". Μεγαλοπρεπές κτίσμα με εκλεκτικιστικό ύφος και επιδράσεις art nouveau, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Pierro Arrigoni.
Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι η σύμμετρη οργάνωση των όψεων, οι πυργοειδείς απολήξεις της ΝΑ και ΒΔ πτέρυγας, η μορφολογία της στέγης. Πλούσιος είναι και ο εσωτερικός διάκοσμος (οροφογραφίες, κλιμακοστάσιο κ.λπ.). Κτίστηκε από τον Μεχμέτ Καπαντζή και αργότερα κατά διαστήματα χρησιμοποιήθηκε από τη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων, τη Γκεστάπο, τον Ε.Ε.Σ. Βόρειας Ελλάδας, από τις υπηρεσίες του ΝΑΤΟ και από τη Διοίκηση του Οργανισμού για την "Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997". |
Επταπυργιο Το Φρούριο του Επταπυργίου, γνωστό και με την οθωμανική ονομασία Γεντί Κουλέ, βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης, εντός της Ακρόπολης.
Αποτελείται από δύο ενότητες: το βυζαντινό φρούριο, το οποίο συνθέτουν δέκα πύργοι με τα μεταξύ τους μεσοπύργια διαστήματα και τον περίδρομο, καθώς και τα νεότερα κτίσματα των φυλακών, που έχουν κτιστεί εντός κι εκτός του φρουρίου. Οι πύργοι της βόρεια πλευράς αποτελούν τμήματα του παλαιοχριστιανικού τείχους της Ακρόπολης, ενώ αυτοί της νότιας προστέθηκαν πιθανότατα κατά τους μεσοβυζαντινούς χρόνους, σχηματίζοντας τον κλειστό πυρήνα του φρουρίου. Γύρω στο 1890 το μνημείο χρησιμοποιήθηκε ως ανδρικές, γυναικείες και στρατιωτικές φυλακές. Ο εσωτερικός χώρος αναδιαμορφώθηκε και προστέθηκαν εγκαταστάσεις και εξωτερικά του κτηρίου. Το 1989 οι φυλακές μεταφέρθηκαν και το Επταπύργιο αποδόθηκε στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Πολιτισμού.Από το 1990 και εξής άρχισαν αναστηλωτικές εργασίες και εργασίες διαμόρφωσης. |
Παπαφειο Σύμφωνα με τη διαθήκη του χτίστηκε το Νεοκλασικό οικοδόμημα του Παπάφειου Ορφανοτροφείου σε σχέδια του γνωστού και από άλλα κτίρια της Θεσσαλονίκης αρχιτέκτονα Παιονίδη.
Άρχισε να κτίζεται το 1894 και τελείωσε το 1903. Αγοράστηκε το Σεπτέμβριο του 1883 από τον Τούρκο μεγαλοκτηματία Hamdi Bey με δωρεά του Ιωάννου Παπάφη. Συνολικά η αγορά του κόστισε 1.698 λίρες”(Β.Δημητριάδης,1983). Από της έναρξης της λειτουργίας του το Παπάφειο Ορφανοτροφείο "Ο Μελιτεύς", έδωσε δείγματα γραφής στο Ελληνικό Έθνος και σε ειρηνικές περιόδους αλλά και σε δύσκολες ιστορικές στιγμές με τεράστια κοινωνική προσφορά. Στις ειρηνικές περιόδους περιέθαλψε τεράστιο αριθμό παιδιών, παιδιών που είχαν ανάγκη περίθαλψης και αγωγής. Τα προετοίμασε για την ένταξή τους στην κοινωνία. Εδώ εδιδάχθησαν κάποια τέχνη, από το Κέντρο βοηθήθηκαν να ακολουθήσουν ανώτερες και ανώτατες σπουδές. Υπάρχουν απόφοιτοι εγκατεστημένοι σ' όλη την Ελλάδα, όλοι άριστοι οικογενειάρχες, Όλοι εμβαπτισμένοι στα διδάγματα του αειμνήστου Ιδρυτή του Ιωάννη Παπάφη. Κατέχουν ηγετικές κοινωνικές θέσεις, και προσφέρουν από την πλευρά τους πλούσιο κοινωνικό έργο. |
All rights reserved©2011-2015